Η Μαγεμένη Μακαρονοσαλάτα!

  Λίγο καιρό πριν (γύρω στα 60 χρόνια) ένα ξωτικό - λίγο μοχθηρό από τα πολλά βάσανα που είχε περάσει- γύριζε εδώ κι εκεί πάνω στη γη αναζητώντας το πιό νόστιμο φαγητό για να καλοπιάσει τη βασίλισσα του, την φρικαλέα μάγισσα Σουφρώ.

   Την έτρεμε το καημένο το ξωτικό μιάς και κάποτε σε μία κρίση κακίας της, του είχε κόψει την μύτη αλλά του είχε αφήσει την όσφρηση για να μπορεί να μυρίζει τα πιό μοσχοβολιστά φαγητά και να της τα φέρνει.
Μην βρίσκοντας κάτι που να του κάνει εντύπωση γευστικά, αποφάσισε να επισκεφτεί το νεραιδοχωριό μας , μπας κι ανακαλύψει κάτι εκεί.
   Για να πούμε και την αλήθεια η φήμη της κουζίνας του νεραιδοχωριού είχε απλωθεί στα πέρατα του κόσμου!!! Όχι να το παινευτώ αλλά υπεύθυνες γι'αυτό ήμασταν εγώ και η (μπλιάχχ) μάγισσα μαγείρισσα , που όπως ήδη ξέρετε δεν τα πάμε και τόσο καλά μεταξύ μας!
   Εκείνη την ημέρα που έφτασε το ξωτικό στο χωριό,έκανα διαλογισμό κοιτάζοντας τον ουρανό

 και ξαφνικά μου ήρθε η διάθεση να φάω ψάρι.
Μα όπως γνωρίζετε εσείς οι ειδικοί γνώστες της Νεραιδοχώρας, τα μαγικά αυτά πλάσματα δεν τρώνε οτιδήποτε με μάτια(!)
Έτσι, προκειμένου να ικανοποιήσω την όρεξη μου αλλά και τις γνωστές παραξενιές των ξωτικών και νεραιδών,αποφάσισα να χρησιμοποιήσω φιλέτο τόνου.
Άνοιξα λοιπόν το μαγικό βιβλίο

με τα ξόρκια και τις συνταγές της γιαγιάς μου(θυμάστε το ξεχασμένο μαγικό πατάρι;) και βάλθηκα να ψάχνω κάποια συνταγή που να περιέχει τόνο.
Το μάτι μου, μετά από λίγο, έπεσε σε ένα μαγικό ξόρκι ηρεμίας και συμφιλίωσης! Μπα σε καλό της,γέλασα! Μπερδεύτηκε η γιαγιά μου και έβαλε το ξόρκι στις σελίδες της μαγειρικής,σκέφτηκα. Διαβάζοντας το, όμως έμεινα έκπληκτη με την σοφία της αγαπημένης μου γιαγιάς και με την τύχη μου (η οποία οφείλεται στο μαγικό μου δαχτυλίδι πρέπει να ομολογήσω-κάποια στιγμή θα σας διηγηθώ την ιστορία του!)

Επρόκειτο λοιπόν μία συνταγή μακαρονοσαλάτας με τόνο η οποία είχε την ιδιότητα να εξευμενίζει τα πνεύματα και να φέρνει συμφιλίωση και ηρεμία!
Άρχισα αμέσως την παρασκέυή της:
  Έβρασα μισό κιλό πένες μακαρόνια ( τα οποία για κάποιο λόγο μετατράπηκαν σε κοφτό μακαρονάκι!) με λίγο αλάτι και λαδάκι(ναι ,από την πάντα γενναιόδωρη ελιά της αυλής μου),τα στράγγιξα

 και ενώ περίμενα να κρυώσουν σε ένα μεγάλο μπολ έριξα και ανακάτεψα: 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,2 πιπεριές φλωρίνης(από βάζο), λίγο αρακά,καλαμπόκι  και καροτάκι ήδη βρασμένα,λίγα αγγουράκια τουρσί ξιλοκομμένα, 2 μεγάλες κουταλιές μαγιονέζα,1 κουταλιά μουστάρδα , λίγο ψιλοκομμένο μαιντανό,λίγη τριμμένη ξερή μυζήθρα και 250γρ θρυμματισμένο φιλέτο τόνου(από κονσέρβα φυσικά ,αυτή με την κόκκινη καυτερή πιπεριά)

Όλα αυτά τα υλικά , μαζί με μπόλικη δόση αγάπης και μαγείας τα έριξα στα μακαρόνια μου, ανακάτεψα καλά και τα έβαλα να παγώσουν στο ψυγείο

...και την αμέσως επόμενη στιγμή άκουσα ένα επίμονο χτύπημα στην πόρτα!

Ήταν φυσικά το ξωτικό της ιστορίας μας! Αφού το καλωσόρισα στα μέρη μας και στο ροζ γκλιτερένιο μου σπιτάκι,

άκουσα την πονεμένη του ιστορία και αμέσως σκέφτηκα την μακαρονοσαλάτα! Χωρίς να χάσω καιρό, άρπαξα ένα τάπερ και το γέμισα με μπόλικη από αυτήν , λέγοντας του να το πάρει αμέσως στην μοχθηρή μάγισσα για να το φάει! Το ξωτικό, χαρούμενο κι ευχαριστημένο με την σπάνια τύχη του με χαιρέτησε κι έφυγε γρήγορα.
  Δεν το ξαναείδα από τότε. Όμως λίγες μέρες αργότερα έμαθα για έναν μαγευτικό γάμο που γινόταν σε κάποια μέρη μακρινά. Ήταν το ξωτικό που παντρευόταν την άλλοτε(κατά τα φαινόμενα) μοχθηρή μάγισσα Σουφρώ!!!!!
Έκανε λοιπόν το θαύμα της η μακαρονοσαλάτα με τόνο που είχε μπερδευτεί στα ξόρκια της γιαγιάς!