Η ροζ πόρτα και η μουσική μέσα σου...

 Πριν λίγες μέρες, (μπορεί και μήνες και χρόνια-δε θυμάμαι ακριβώς) ένιωθα πολύ κακόκεφη και - ντρέπομαι που το λέω - κάπως απαισιόδοξη!
Χωρίς προφανή λόγο και αιτία ,ίσως και από την κούραση, μου έλειπε κάθε διάθεση για κάτι δημιουργικό....Ένιωθα τόσο μόνη και αποκομμένη...

Μία βόλτα στο δάσος το αγαπημένο μου , σκέφτηκα πως θα μου έκανε καλό. Η φύση άλλωστε και η επαφή μαζί της έχει το χάρισμα να διώχνει κάθε κακό. Ίσως σκέφτηκα να ξαναέφτιαχνε η διάθεση μου.
Ξεκίνησα λοιπόν με τα πόδια,αφού ούτε την μαγική μου σκούπα δεν είχα διάθεση να πάρω και κίνησα προς τα εκεί.

Περνώντας μέσα από καταπράσινα,μαγεμένα λιβάδια άρχισα ήδη να νιώθω λίγο καλύτερα...
Σκέφτηκα να μειώσω τον ρυθμό βαδίσματος μου προκειμένου να απολαύσω με την ησυχία  μου τα θαύματα που έβλεπα γύρω μου..

Ξάφνου,τα πόδια μου σκόνταψαν σε κάτι περίεργα χρωματιστά πράγματα στη γη...
Έσκυψα να τα περιεργαστώ καλύτερα και συνειδητοποίησα πως ήταν πόρτες...Όχι όμως οποιεσδήποτε πόρτες!
Ήταν οι σοφές πόρτες της ζωής...ή αλλιώς οι πόρτες των επιλογών!
Ήξερα γι'αυτές από παλιά. Σε κάποια στιγμή της ζωή σου,λέγανε οι παλιοί στη Νεραιδοχώρα θα συναντήσεις πολλές πόρτες ...Στο χέρι σου είναι να διαλέξεις τη σωστή!
Κοίταξα τριγύρω για κάποιο σημάδι ...μα τίποτα. Όλα λες και μεμιάς είχαν ερημώσει....και σκοτεινιάσει...

ένιωσα ακόμη πιο μόνη εκείνη τη στιγμή...μόνη κι απροστάτευτη...ίσως κι από τον ίδιο μου τον εαυτό!
Αποφάσισα γρήγορα να πάρω την απόφαση και σκεφτόμενη με την καρδιά ( όπως πάντα ),διάλεξα τη ροζ πόρτα που είχε το αγαπημένο μου χρώμα.

Η πόρτα αμέσως άνοιξε και σκύβοντας περισσότερο είδα έναν μικροσκοπικό νάνο από πίσω! Με περίμενε...Ήξερε πως θα διάλεγα εκείνην ακριβώς την πόρτα.Όπως κι εγώ το ήξερα βαθιά μέσα μου...
-Καλώς ήρθες ,μου είπε καθώς περνούσα από την πανέμορφη ροζ και στολισμένη με πολύτιμα πετράδια πορτούλα.
Του έγνεψα κάπως σαστισμένη και τον ακολούθησα...
Το μονοπάτι πίσω από την πορτούλα οδηγούσε σε έναν πανέμορφο κήπο. Καθίσαμε σε κάτι βραχάκια και ο σοφός νάνος άρχισε να μου μιλάει για την επιλογή μου. Ή καλύτερα για την πόρτα που άνοιξε η επιλογή μου...
- " Σε 20 χρόνια από τώρα, θα είσαι απογοητευμένη όχι από όσα πράγματα έκανες στη ζωή σου αλλά από όσα δεν έκανες! O κίνδυνος δεν είναι να έχεις υπερβολικά μεγάλες φιλοδοξίες και να μην καταφέρεις να τις πραγματοποιήσεις. Είναι να έχεις πολύ μικρές και να το καταφέρεις!
Να τα δέχεσαι όλα αβίαστα και να τα απελευθερώνεις αβίαστα. Απόλαυσε τα όλα αλλά μην αφήνεις ποτέ την επιτυχία ή την ευτυχία σου να εξαρτώνται από ένα πράγμα,έναν τόπο και κυρίως από ένα πρόσωπο. Είναι ο μόνος τρόπος να οδηγηθείς στην εσωτερική γαλήνη.
Σε όλες τις καταστάσεις που αντιμετωπίζεις,διατήρησε μέσα σου τη φανταστική φλόγα ενός κεριού που ακτινοβολεί.
Ποιό είναι το δικό σου πάθος; Τι είναι αυτό που συγκινεί τη ψυχή σου και σου δίνει φτερά;
Μην αφήνεις το φόβο να σε καθοδηγεί και μη φοβάσαι την απογείωση...
Και το σημαντικότερο που δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να ξεχάσεις είναι το εξής:
Μην πεθάνεις κρατώντας τη Μουσική σου ακόμα μέσα σου!"
**************************************
Αυτά μου είπε ο σοφός νάνος σε αυτή την μικρή μου περιπέτεια που με οδήγησε η επιλογή μου εκείνη τη μέρα να πάω στο δάσος και να σκοντάψω πάνω σε αυτές τις πόρτες...
Κάθε μέρα και κάθε στιγμή της μικρής αλλά μεγαλειώδους ζωής μας σκοντάφτουμε πάνω σε πόρτες.΄Αλλοτε κλειστές,άλλοτε μισάνοικτες,άλλοτε πάλι ορθάνοικτες,εκεί να μας περιμένουν..
Στο χέρι μας είναι πάντα το ποιά θα διαλέξουμε...και πότε θα ακούσουμε τη Μουσική μέσα μας...