Το τέλος του καλοκαιριού....

Σαν χτες δεν ήταν μόλις, που ευχόμασταν ο ένας τον άλλο, καλό καλοκαίρι;

Σαν χτες δεν ήταν μόλις που σκεπάζαμε τα πόδια μας με την καυτή άμμο της παραλίας και παίζαμε αμέριμνοι στην ακροθαλασσιά;

Ή μήπως ξεχάσατε τα νεραιδένια πάρτυ που κάναμε στην παραλία;

και το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα του καλοκαιριού;

Μήπως να σας θυμίσω και τα δροσερά φρούτα που τρώγατε στη δροσιά του μπαλκονιού ή του κήπου σας;

καθώς  και τα λαχταριστά και δροσερά παγωτάκια;

Όμως το χτες είναι χτες . Κι εδώ, τώρα, είναι το σήμερα!
Παλιά πολλοί θεωρούσαν τον μήνα Σεπτέμβριο ως τον μήνα του νέου ξεκινήματος, της νέας αρχής. Για πολλούς λαούς ήταν κάτι σαν πρωτοχρονιά! Μάλιστα σε πολλά μέρη ισχύει και το έθιμο του σπασίματος ενός ροδιού στο κατώφλι του σπιτιού!

Θυμάστε όταν ήμασταν μικροί που τέτοια εποχή ψωνίζαμε σαν τρελοί( εγώ δηλαδή) σχολικές τσάντες, ρούχα, μολύβια,γόμες(τι μανία κι αυτή!), τετράδια,κλπ;

Ναι μεν μπορεί να δυσανασχετούσαμε που άρχιζε πάλι το σχολείο αλλά νιώθαμε και μιά αδημονία και μια λαχτάρα να δούμε ξανά τους φίλους μας, τις παρέες μας, τους συμμαθητές μας....
Aς αφήσουμε λοιπόν ακόμη πάνω μας την ζεστή αίσθηση απο το άγγιγμα των καλοκαιρινών ηλιαχτίδων και ας ξεκινήσουμε  τον νέο φθινοπωρινό μήνα σαν τα παιδιά με χαρά, ελπίδα και προσδοκία πως όλα μα όλα θα μας πάνε καλά !

Καλό μήνα λοιπόν, καλή σχολική χρονιά και καλό ξεκίνημα σε ό,τι κι αν κάνετε!!!
(εγώ πάντως από τον Αύγουστο πήρα τα σχολικά μου!!!)