Πώς να αποκτήσετε... μνήμη ελέφαντα -(για το περιοδικό paintbox mag τεύχος Ιουνίου)

 Ανέκαθεν ευχόμουν να είχα μνήμη ελέφαντα! Αυτή ήταν πάντα η μεγάλη μου επιθυμία και δυστυχώς δεν έβρισκα κάποιο ξόρκι για να την πραγματοποιήσω!

Έτσι δε θα χρειαζόταν κάθε φορά να ψάχνω στα μαγικά τετράδια και βιβλία της προγιαγιάς μου για συνταγές και μαγικά ξόρκια! Θα τα θυμόμουν όλα!!!

Μία μέρα λοιπόν,κι ενώ προσπαθούσα να συνέλθω από ένα τρικούβερτο καυγά με την μάγισσα μαγείρισσα 

(που ως γνωστόν πάντα καυχιέται για τα προσόντα και τις ικανότητες της),βάλθηκα να αρχίσω να φτιάχνω λαχανικά γεμιστά. Τα λαχανικά είχαν μόλις καταφτάσει ολόφρεσκα από το γειτονικό Κολοκυθοχωριό και ήταν αμαρτία να μην τα χρησιμοποιήσω!

Άλλωστε υπήρχε και κίνδυνος να παρεξηγηθούν οι κολοκυθοκοπέλες!!!

Τα άπλωσα λοιπόν στο ταψί μου (σφυρηλατημένο από 500 εργατικά ξωτικά) αφού είχα πρώτα αδειάσει το εσωτερικό τους και άρχισα να φτιάχνω τη γέμιση τους¨

Πρώτα τσιγάρισα ψιλοκομμένη μελιτζάνα και ψιλοκομμένο κολοκύθι,πρόσθεσα ήδη τσιγαρισμένο μπόλικο κρεμμύδι,ξυσμένη ντομάτα, λίγο μαιντανό και άνηθο,αλάτι και πιπέρι και 1 μεγάλο φλυτζάνι ρύζι. 

Τα  άφησα όλα μαζί να ψηθούν περίπου 10 λεπτά με λίγο νεράκι και γύρισα στο ταψί μου για να προετοιμάσω ψυχολογικά τα λαχανικά για την ζεστή γέμιση που επρόκειτο να δεχτούν!

  Λόγω ισχυρής πρεσβυωπίας,(κακό ξόρκι που μου έριξε κάποτε η μάγισσα-βιβλιοφάγος) ,

στην αρχή δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό το άσπρο πράγμα καθισμένο πάνω στα λαχανικά μου. 

Έβαλα τα γυαλιά μου και πλησίασα...

-Δεν είναι δυνατόν! Μα τα φτερά της κουκουβάγιας!!!αναφώνησα.

Ήταν ένας μικρός ελέφαντας! Ένας λιλιπούτειος άσπρος ελέφαντας!!!

-Μην τρομάζεις καλή μου νεραιδομάγισσα, μου είπε με την  βαρύτονη φωνή του. Ήρθα εδώ παρασυρμένος από την θεσπέσια μυρωδιά που αναδίδει το φαγητό σου αλλά και με σκοπό να εκπληρώσω την ευχή σου!

-Ποιά ευχή μου; απόρησα.

-Μα να αποκτήσεις μνήμη ελέφαντα! Αυτό δεν ήθελες πάντα;

-Ναι, ναι,αναφώνησα χαρούμενη ! Επιτέλους-σκέφτηκα- θα εκδικηθώ την μάγισσα μαγείρισσα που όλο μου το παίζει έξυπνη και παντογνώστρια!

-Πρώτα όμως θέλω από σένα 2 χάρες,είπε ο γλυκούλης ελέφαντας που συνέχιζε να κάθεται αγέρωχος πάνω στο υπομονετικό κολοκύθι που περίμενε τόση ώρα να γεμιστεί και να ψηθεί!

-Θέλω,συνέχισε, να με αφήσεις πρώτα από όλα να φάω λίγο από το θεικό σου φαγητό και δεύτερον θέλω να με βάψεις! Βλέπεις και το δικό μου όνειρο ήταν πάντα να είμαι ροζ!!!

-Βεβαίως,βεβαίως του απάντησα ενθουσιασμένη!

Γεμίσαμε λοιπόν παρέα τα λαχανικά,τα αλατίσαμε,ρίξαμε και αρκετό λαδάκι και νεράκι και τα ψήσαμε περίπου για μία ώρα στους 180ο.

Όλη αυτή την ώρα το μυαλό μου είχε αρχίσει να γεμίζει με εικόνες,ιστορίες,πρόσωπα,ονόματα,παραμύθια, ξόρκια,τόπους και μέρη μαγικά....Είχε αρχίσει να πραγματοποιείται η μαγική μου ευχή!!!!Είχα αρχίσει να αποκτώ...μνήμη ελέφαντα!!!

Φάγαμε λοιπόν μαζί το θεσπέσιο μου φαγητό και έπειτα πήγαμε στο μαγικό εργαστήρι τέχνης όπου κι εγώ πραγματοποίησα την ευχή του μαγικού ελέφαντα: τον έβαψα ροζ!!!!

**********************************************************************************************************

Δείτε κι εδώ πώς δημοσιεύτηκε η ιστορία στο περιοδικό για το τεύχος Ιουνίου κατεβάζοντας και διαβάζοντας το δωρεάν!

Καλή εβδομάδα!!!