Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Ευγνωμοσύνη...

  Σήμερα το πρωί διάβαζα ένα καταπληκτικό άρθρο  της συντάκτριας Γαλάτειας Λασκαράκη στο περιοδικό  Marie Claire. To κύριο θέμα του άρθρου είχε να κάνει με το "ευχαριστώ" ως λέξη και ως έννοια, σε κάποιους ανθρώπους-σημαντικούς στη ζωή μας .
Στο μυαλό μου,διαβάζοντας το ήρθε η λέξη ευγνωμοσύνη...Πόσοι άραγε από εμάς νιώθουν αυτό το υπέροχο και μεγαλειώδες συναίσθημα σε αυτούς τους καιρούς που το 'εγώ' κατέχει και έχει τόσο σημαντική θέση στη ζωή μας; Πόσοι άραγε από μας παύουν έστω και για μία μόνο στιγμή να θεωρούν δεδομένα τα πάντα και τους πάντες;
Πόσοι άραγε από μας πέφτουν για ύπνο το βράδυ ευχαριστώντας το Θεό και ό,τι τελικά είναι αυτό που μας δίνει δύναμη και ενέργεια να βγάζουμε την κάθε μέρα;
Και πόσοι άραγε από μας σηκώνονται το πρωί καλωσορίζοντας την νέα μέρα και ευχαριστώντας τον ήλιο ,που ναι ανέτειλε για μία ακόμη φορά;


Ναι, αναμφισβήτητα οι καιροί που ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας είναι πολύ δύσκολοι. Ίσως κάποιος που τα διαβάζει αυτά τώρα να κουνά το κεφάλι του αποδοκιμαστικά σκεφτόμενος: "Μα τι λέει τώρα αυτή; Εδώ δεν έχουμε να φάμε,δεν έχουμε δουλειά,τον ήλιο θα καλωσορίζουμε;"
Κι όμως ας αναλογιστούμε για μία φορά  και ας συνειδητοποιήσουμε τη ζωή,την τόσο πολύτιμη ζωή μας,τον κόσμο που μας περιβάλλει,τους ανθρώπους που είναι γύρω μας ,κοντά μας...
Ας απομακρυνθούμε έστω για μία μόνο στιγμή από τα "δίκτυα" του εαυτού μας,του "εγώ" μας κι ας κοιτάξουμε παραπέρα ή και μπροστά μας!


  Συνήθως πράγματα και άνθρωποι που είναι καθημερινά δίπλα μας, κρύβουν όλη τη μαγεία που ψάχνουμε μία ολόκληρη ζωή για να αισθανθούμε ευτυχισμένοι. Πράγματα και άνθρωποι,που μόνο αν μας λείψουν και αν τους χάσουμε τότε μόνο δυστυχώς θα καταλάβουμε το μέγεθος της σπουδαιότητας τους...Κι αν πάλι δυστυχώς δεν είχαμε ποτέ καταφέρει ή προσπαθήσει να τους πούμε όχι μόνο ένα απλό ευχαριστώ αλλά και να τους δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας τότε θα είναι οδυνηρό αυτό το συναίσθημα του "είναι αργά πιά".
  Άκουσα πρόσφατα μία ιστορία: Ζητήθηκε στα παιδιά από το δάσκαλο μίας τάξης του δημοτικού  να καταγράψουν στο τετράδιο τους τα 7 θαύματα του κόσμου. Όι μαθητές άρχισαν λοιπόν να τα γράφουν κι αφού συμπλήρωσαν τη λίστα με τα 7 θαύματα έδωσαν τα τετράδια τους στο δάσκαλο. Μία όμως μαθήτρια συνέχισε ακόμη να γράφει με πολλή προσήλωση και σκέψη.
-Παιδί μου τι γράφεις τόση ώρα; την ρώτησε.
-Τα θαύματα του κόσμου κύριε,απάντησε αλλά ξέρετε δεν είναι μόνο 7 είναι πολύ περισσότερα και προσπαθώ να σκεφτώ κι άλλα.
Ο δάσκαλος περίεργος  της ζήτησε να τους διαβάσει μερικά από αυτά τα θαύματα του κόσμου που είχε γράψει. Η μικρή άρχισε να διαβάζει:
- Βλέπω,ακούω,μιλάω,σκέφτομαι,γεύομαι,αισθάνομαι,νιώθω,αγγίζω,διαβάζω,αγαπάω.....


  KEEP DREAMING...

20 σχόλια:

Ελευθερία είπε...

πόσο δίκιο έχεις... και πόσο λίγο σκεφτόμαστε ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που ξυπνάμε γεροί και δυνατοί για να περάσουμε τη μέρα μας, που έχουμε έστω κάποιο φαγητό να φάμε, την οικογένειά μας και όλα αυτά που γεμίζουν τη ζωή μας..αντί γιαυτο στεκόμαστε πάντα σε αυτά που δεν έχουμε χάνοντας το νόημα στη συνέχεια!!!!
ευχαριστώ που μου το θύμισες!!!
να είσαι καλά!!!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Διδάχθηκε ο δάσκαλος..διδαχθήκαμε κι εμείς..
Η Αγία Ευγνωμοσύνη! Έχω αναφερθεί σε Αυτήν καθώς τη θεωρώ Μεγίστη!
Συμφωνώ σε κάθε σου Λέξη Ονειρεμένη μου.

Χρόνια Πολλά για την αυριανή Διπλή Γιορτή.

Ανώνυμος είπε...

ποσο δικιο εχεις κι εσυ και η μικρη!
λεω συνεχεια ευχαριστω-τοσο που ο Κωστας φωναζει.............

to alataki είπε...

Μπράβο σου για άλλη μια φορά ματάκια μου. Έκλεισες εδώ τη σοφία και τη φιλισοφία της ζωής...

Νατάσα είπε...

Συγκινήθηκα πολύ από τον τρόπο σκέψης της μικρούλας. Μπράβο της.....
Και ένα μπράβο σε σένα που έθιξες μια τόσο σπουδαία λέξη, δυστυχώς ξεχασμένη από τους περισσότερους....
Καλό Σαββατοκύριακο.
Φιλάκια.

eleni είπε...

Pink,μια ανάρτηση γεμάτη σοφία για μι απλή ευγνωμοσύνη,ένα "ευχαριστώ",που παραλείπουμε συχνά.
Η μικρή από νωρίς αντιλήφθηκε το μεγαλείο της ζωής.
Φιλιά-καλό τριήμερο!

SpIrToKoYto είπε...

τα είπες όλα μαγισούλα...
ευγνωμοσύνη για την κάθε αυγή και όσα μας χαρίζει...-:))

Μαριάννα είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο!Και η μικρή ποσο αθώα και αληθινή!!!!!!!

Unknown είπε...

΄Εχεις απόλυτο δίκιο για όλα...απλά μας πιάνει η ρουτίνα μας και τα ξεχνάμε όλα δυστυχώς....

μπλεγμένο κουβάρι είπε...

Πρέπει να διδαχθούμε από τα παιδιά!! Συγκινήθηκα γλυκιά apinkdreamer!

Magdalene B. είπε...

Ευγνωνοσύνη είναι μια αρετή που δε πρέπει να λείπει απο κανέναν!αν είμαστε ευγνώμονες για την κάθε στιγμή, κάθε γεύση, κάθε άρωμα, κάθε γέλιο κτλ, τότε η ζωή μας θα ναι πιο χαρούμενη πιο αισιόδοξη πιο φωτεινή!

Ειρηνη Σ είπε...

καλη μου νεραιδουλα ποσο δικιο εχεις!!!!!
καλα ειναι πριν κοιμηθουμε και οταν ξυπναμε να λεμε ενα ευχαρηστω σε καποιον θα το χρωσταμε
http://dimiourgiespsihis.blogspot.com/2010/07/blog-post_12.html
η ανατολη του ηλιου ειναι κατι που αγαπω γιατι ειναι γεματη ελπιδα για την νεα ημερα
και οταν κατι το εχουμε κοντα μας το θεωρουμε δεδομενο
οταν χασουμε απο την ζωη μας καποιον ανθρωπο ή ακομη καιμια κατασταση τοτε ερχομαστε να σκευτουμε τι ειχαμε και τι χασαμε
τα παιδια καμια φορα μας δινουν μαθημα με την αγνοτιτα τους και ειναι πιο σοφα απο τους μεγαλους
με συγκήνησε η αναρτηση σου
πολλα φιλια

Μοντέρνα Σταχτοπούτα είπε...

Εγώ λοιπόν να πω και ένα Ευχαριστώ σε σένα που γράφεις τόσο όμορφα πράγματα,που έχεις μια αισιοδοξία και θετική διάθεση την οποία μεταδίδεις σε όλους μας!!
Να σαι πάντα καλά!!
Καλό Τριήμεριο και να περάσεις καλά!
Φιλιά!!

Unknown είπε...

Το Ευχαριστώ είναι λίγο για τα όσα μοιράστηκες και μοιράζεσαι μαζί μας!!! Σε φιλώ

Marina είπε...

Χρόνια πολλά Ροζ Ονειροπόλα!!!
Για ακόμα μια φόρά θα πω για όλους τους ευαίσθητους και τρυφερούς ανθρώπους που έχω συναντήσει σε αυτή τη γειτονιά. Πόσο αλήθεια έχουν τα λόγια σου...Πόσο χαθήκαμε στο "εγώ" και δεν κοιτάμε ούτε παραδίπλα...Γιατί να πρέπει να φτάσουμε στο χείλος της καταστροφής για να εκτιμήσουμε τα αυτονόητα;;;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Εγωιστικά και με υπέρμετρη ίσως υπερηφάνεια θα πω οτι είμαι απο αυτές που ΠΑΝΤΑ λέω ευχαριστώ για όσα η ζωή μου έδωσε..απο ανθρώπους που μου έμαθαν οσα ξέρω, με γαλούχησαν ,με δίδαξαν, με τιμώρησαν για να μάθω,με αγάπησαν ,στάθηκαν πλάι μου στα δύσκολα, σκούπισαν τα δάκρυα μου,μου έδωσαν και μου δίνουν.Άλλωστε όλλες εσείς στη μπλοκογειτονια μας δεν είστε απο αυτές; Κάθε βράδυ γλυκιά μου λέω ευχαριστώ στο Θεό για όσα μου έδωσε και όσα θα μου δώσει..καλά ή κακά..Τώρα που το θυμήθηκα ( άσχετο ..μα έτσι είμαι εγώ!..)ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ; πότε θα γίνω..μάνα που λέει και η Παπααδοπούλου;

Ανώνυμος είπε...

Δεν θελω να συμπληρωσω τπτ σε οσα εγραψες......ειναι απο τις ουσιαστικοτερες αναρτησεις που εχω διαβασει τον τελευταιο καιρο!!!Υποκλινομαι στην σκεψη σου και σε οσα νιωθει η καρδια σου!!!Σ ευχαριστω που τα μοιραζεσαι με ολους εμας!!

Unknown είπε...

Ποσο αληθινα ειναι αυτα που γραφεις!Ελπιζω ολοι μας να τα δουμε ετσι οπως τα ματια του μικρου κοριτσιου και να νιωσουμε ευγνωμοσυνη για την καθε στιγμη που ζουμε...

χρυσάνθη είπε...

Μαγισούλα μου συμφωνώ με όσα αναφέρεις στην πολύ όμορφη ανάρτησή σου!!!Το να εκφράζουμε την αγάπη μας και την ευγνωμοσύνη μας είναι τόσο απλό , δεν κοστίζει τίποτα αλλά γεμίζει τις ψυχές μας με αγαλίαση και ηρεμία!!!!Φιλάκια!!

eirini katsa είπε...

Πόσο δίκαιο...μα πόσο δίκαιο έχεις Eλένη!!!
Η έκφραση της ευγνωμοσύνης,είναι κάτι απλό μα...και τόσο κερδοφόρο για τους άλλους αλλά και για εμάς!!!
Καλή Κυριακή να έχεις!!!
Φιλιάαα!!!
:))