Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάτι είναι γραπτό. Τα γραπτά μένουν, όπως είναι γνωστό, και είναι πάντα εκεί για να μας θυμίζουν και να μας υπενθυμίζουν τα πάντα στη ζωή μας!
Έτσι λοιπόν, ένιωσα τις προάλλες όταν βλέποντας όλα τα παλιά μου ημερολόγια, ήχοι, εικόνες, μυρωδιές με πλημμύρισαν και με γέμισαν νοσταλγία.
Ξεκινώντας απο τα απλά και γεμάτα αφέλεια και αθωότητα λόγια ενός 10χρονου κοριτσιού και φτάνοντας μετά απο πολλάαααα χρόνια στα λόγια μιας ώριμης(!) γυναίκας που βλέπει πια τη ζωή με άλλο μάτι, συνειδητοποιεί κανείς ,βλέποντας και διαβάζοντας τα, ότι δεν πρόκειται μόνο για μια απλή καταγραφή γεγονότων και περιστατικών αλλά για αναμνήσεις και ορόσημα μιας ολόκληρης ζωής!
Φίλοι που ξεχάστηκαν και άλλοι που είναι ακόμη εδώ, άνθρωποι αγαπημένοι που έφυγαν για πάντα απο κοντά μας, γεγονότα χαρμόσυνα ή και θλιβερά.Όλα , σημεία αναφοράς που βλέποντας τα και ξαναθυμόντας τα δε μπορείς να μην αναρωτηθείς: πότε έγιναν όλα αυτά και πότε πέρασαν;
Ανατρέχοντας όμως αμέσως στην ημερομηνία της συγκεκριμένης σελίδας του ημερολογίου που κοιτάς, παύεις να αναρωτιέσαι και μια σπίθα θύμησης στο μυαλό σου, σου φέρνει αμέσως στο νου, ότι τότε , τη συγκεκριμένη μέρα, το συγκεκριμένο μήνα, το συγκεκριμένο έτος συνέβη αυτό...
Γιατί όλοι μας, έχουμε ανάγκη να θυμόμαστε , να αναπολούμε και γιατί όχι να νοσταλγούμε...
ΤΟ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ
ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΧΘΕΣ!
28 σχόλια:
ΠΟΛΥ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ.ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΩΣ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕΣ ΚΑΙ ΣΥ, ΠΙΟ ΑΓΝΕΣ ,ΠΙΟ ΑΓΑΘΕΣ ,ΠΙΟ ΑΓΟΥΡΕΣ....ΑΣ ΠΙΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΣΤΑΘΗΚΑΝ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ...
ναι, ας πιουμε...
Πόσο χαίρομαι να διαβάζω τις αναρτήσεις σου!!!Είχα κι εγώ ημερολόγια μικρή, αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι πού μπορεί να είναι τώρα.Κάπου θα αραχνιάζονται...Ευκαιρία να τα ψάξω...
ψαξε και βρες τα ! θα σου υπενθυμισουν πτυχες και προσωπα της ζωης σου που ειχες πια ξεχασει!
Ααααχχχχχ ωραίες είναι οι αναμνήσεις :)
Ούτε που θυμάμαι που μπορεί να έχω πια τα ημερολογιά μου ...
Καλό απόγευμα
Τις φυλάω τις αναμνήσεις μου Ελένη μου...
Κι έγινες αιτία να τις ανασύρω...
να σαι καλά..-:))
αστερι και σπιρτοκουτο , πραγματι νομιζω πως απο τα σημαντικοτερα πραγματα στη ζωη ειναι οι αναμνησεις...καλες ή κακες...
Τί μου θύμισες με αυτή τη φωτογραφία της Sarah Kay και με όσα λες! Είσαι πολύ τυχερή που έχεις τέτοιο θησαυρό στα χέρια σου!
έχεις απόλυτο δίκιο,εγώ δεν κρατάω ούτε ημερολόγιο,ούτε τα γράφω,έχω ένα κόλλημα ,δεν θέλω να τα διαβάσουν άλλοι,μου φαίνεται σαν βιασμός ψυχής.(χαζό; ίσως)έχω όμως τα γραπτά των παιδιών μου,που τα βγάζω τους τα διαβάζω και γελάνε.φιλιά πολλά.
χριστιανα μου ναι ειναι αληθεια! ειναι θησαυρος ανεκτιμητος!!!
fortounata,εχεις δικιο! ΕΙΝΑΙ σαν βιασμος ψυχης! γι'αυτο αν εχεις παρατηρησει ποτε δεν εχω δημοσιευσει προσωπικες μου σελιδες εκτος απο τις σημερινες που μετρουν πανω απο 15-20 χρονια!!!!
δημοσιευω μονο σελιδες στα πλαισια του art journaling!
Τι ωραια αναρτηση Ελενη μου...Και εγω εχω κανα δυο τετοια τετραδια που τα εφτιαξα οταν ο αντρας μου ηταν φανταρος...με ζωγραφιες ,ποιηματακια , καρδουλες κτλ...τα διαβαζω ακομα καμια φορα και συγκινουμαι!!Φιλια
Από τις καλύτερες αναρτήσεις σου!
Τι συναισθήματα ανέσυρες, δεν φαντάζεσαι...όσο σκέφτομαι οτι καποου μεσα σ'αυτες τις σελι΄δες θα βρίσκεται και το δικο μου ονομα σε μια απο τις καθημερινές μας βόλτες στο παρκο..
Τι ωραία χρόνια..
γωγω μου ειναι πραγματι συγκινητικο!
αμαλια,οχι απλα καπου, σχεδον παντου βρισκεται το δικο σου ονομα...
Ελένη μου το post σου είναι πολύ γλυκό και τρυφερό, Συγχαρητήρια!!
Εγώ δυστυχώς ποτέ δεν κρατούσα ημερολόγιο,είχα πάντα την αίσθηση πως αν διάβαζα μεγαλώνοντας τις σκέψεις μου θα με έπιανε μελαγχολία από τη θύμηση των όμορφων ή άσχημων στιγμών... anyway...
Όπως σου έχω ήδη αναφέρει έχω συγκεντρώσει υλικό για να φτιάξω ένα ημερολόγιο αλλά όλο το αναβάλω, ίσως κάνω μόνο art pages χωρίς να βάζω μέσα τις βαθύτερες σκέψεις μου.
Φιλιά
Μου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια! Ημερολόγια, λευκώματα, τι όμορφες στιγμές! Πάω να τα ξαναδώ να θυμηθώ παλιούς φίλους.
κατερινα μου , ναι να το κανεις! και να το γεμισεις με τα υπεροχα σου σχεδια!!!
big mama μου ,κανε το! ευκαιρια για μια αναδρομη στα παλια!!!
Μου θύμησες τετράδια τόσων χρόνων πριν.
Θα προσπαθήσω να τα στολίσω με χρώματα γιατί είμαι και ζηλιάρα!!!
Φιλί!!!!
γιαγια Αντιγονη ναι,να το στολισεις και με χρωματα εκτος απο ομορφα λογια!
χμ χμ για ν ανοιξω κι εγω το μαγικο μου ημερολογιο να δω τι εχω γραψει? χμ ενα ποδι ακριδας ,μια δαγκανα απο σκορπιο , ενα ποδαρακι αραχνης και ετοιμο το ξορκι χ χα οχι λαθος αλλο ημερολογιο ηθελα να ανοιξω ..εκεινο που ελεγε την ειναι αγαπη και ειχα γραψει οτι μονο με πεντε γαμματα και με γραφη το δακρυ γαφεται ενα ονομα που λεγεται αγαπη!να εισαι καλα νεραιδα μου..πολλα μαγικα φιλια..
αχ!!!μαγε! παντα ρομαντικος...
Αχ...αναμνήσεις! Το δικό μου είναι από τα φοιτητικά μου χρόνια κι έχω δώσει ρητή εντολή στον άντρα μου, αν φύγω από το μάταιο τούτο κόσμο πριν απ'αυτόν να το καταστρέψει!!! Χωρίς να το διαβάσει εννοείται! Εγώ όμως δε θέλω να το πετάξω, όσο ζω!
ναντια, και ποτε να μην το κανεις!!!
Hi,
Thanks for visiting my blog and leaving a comment.
It's a good thing that you had so many photos in that post -- otherwise, I would have been lost. LOL! :) Lovely journals!
Greetings from Munich,
Birgit
Πω πω πω χρώματα-παραμύθια-ζωγραφιές!Στο στοιχείο μου-νιώθω οικεία!!Το δικό μου ημερολογίο το είχα σκίσει σε μία στιγμή φόρτισης πριν χρόνια..Μέγα λάθος,τώρα μετανιώνω..Είσαι συνάδελφος απ'ότι διαπίστωσα!!!Καλά λένε ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί λίγο πολύ κουβαλάμε έναν παλιπαιδισμό!Εγώ δεν τον βγάζω από τη ζωή μου!!Καλώς σε βρήκα,θα είμαι κάπου εδώ γύρω!
μονο παλιμπαιδισμο αγαπητη συναδελφισσα;;;;;
δε λεμε να ξεκολλησουμε απο την παιδικη ηλικια!!!!
φιλια πολλα!!!
Δόξα τω Θεό να λέμε γι αυτό!!!
Χάρισμα είναι!:)
Φιλιά κι ευχαριστώ που με βρήκες!Σίγουρα θα έχουμε να λέμε πολλά!
ναι εχεις δικιο...χαρισμα!!!
Δημοσίευση σχολίου