Η χορταστική σαλάτα που κατευνάζει τα καλοκαιρινά νεύρα από το μαγικό κελάρι .

  

Εκείνο το καυτό μεσημέρι του Αυγούστου,η παλαιολιθική,μαγεμένη μου κουζίνα,τα είχε βάλει μαζί μου!Πραγματικά,δε ξέρω τι έκανα και θίχτηκε!

Πάντως σίγουρα ένιωθε προσβεβλημένη αφού σε κάθε μου προσπάθεια να μαγειρέψω πάνω της,μου πετούσε μικρές πύρινες σπίθες που με έβρισκαν στα χέρια μου-και όπως όλοι πολύ καλά ξέρουμε,μία νεραιδομάγισσα σαν κι εμένα,πρέπει να έχει τα χέρια της σώα κι αβλαβή,αλλιώς πως θα γίνουν σωστά τα ξόρκια;;;

  Αφού λοιπόν απηύδησα με τα καμώματα και τις ιδιοτροπίες της αποφάσισα να κάνω κάτι για εκείνο το μεσημέρι που δε θέλει μαγείρεμα.

Η ώρα είχε ήδη περάσει και τα ξωτικά μου,είχαν αρχίσει να ροκανίζουν ότι έβρισκαν μπροστά τους από την πείνα τους: τραπέζια,καρέκλες,την κρυστάλλινη μου σφαίρα,την ιπτάμενη μου σκούπα,κ.ο.κ

Άνοιξα λοιπόν το μαγικό και δροσερό κελάρι να δω τι θα μπορούσα να φτιάξω με τα υλικά που υπήρχαν εκεί!

Μέσα σε ένα αραχνιασμένο καφάσι είδα φρέσκα (;) πράσινα μηλαράκια,κομμένα (πολύ προσεκτικά) από την φίλη μου την μηλιά πέρα στο άγριο δάσος!

Πιο εκεί ,σε ένα ράφι μαζί με τις ταραντούλες μου απλωσα το χέρι μου-ήταν και λίγο σκοτεινά-και έπιασα δροσερό μαρουλάκι και κρεμμύδια ξερά.

Εδώ πρέπει να επισημάνω πως χρησιμοποιώ πάρα πολύ στην μαγειρική μου το κρεμμύδι και το σκόρδο, όχι μόνο για τις μαγικές και θεραπευτικές τους ιδιότητες,αλλά και λόγω του ότι έχουν την ικανότητα να απωθούν ενοχλητικά πλάσματα  (π.χ. ενοχλητικούς ανθρώπους!)

Σε μία στιγμή,ενώ ψαχούλευα στα σκοτεινά άκουσα ένα σιγανό ψίθυρο από το βάθος...

Πλησίασα και είδα μικρούλια αγγουράκια να με κοιτάζουν παραπονεμένα και πήρα 2-3 από αυτά.

Πιο κάτω μερικά καρύδια και σταφύλια είχαν πιάσει την πολυλογία και μου τράβηξαν την προσοχή! "Ας πάρω ,σκέφτηκα και λίγα από αυτά"

Έτσι με όλα αυτά στα χέρια μου, κίνησα για την κουζίνα μου όπου και άρχισα την προετοιμάσια ψιλοκόβοντας,κοπανίζοντας και κάνοντας ταυτόχρονα ξόρκια με το μαγικό μου ραβδί ώστε να πετύχει το έδεσμα που ετοίμαζα!

Μέσα λοιπόν σε μία βαθιά πιατέλα-από τον καιρό της προπροπρογιαγιάς μου,τοποθέτησα:

το ψιλοκομμένο μαρουλάκι και 2 κρεμμυδάκια,τα 2 πράσινα μήλα και τα 2 αγγουράκια  σε κύβους.

Σκέφτηκα πως επειγόντως χρειαζόμουν μία σάλτσα για την κατευναστική σαλάτα μου...

Χτύπησα μπαμ μπαμ μία μαγιονέζα (με το ραβδί μου),πρόσθεσα λίγο ξίδι μπαλσάμικο,λίγη μουστάρδα (φερμένη απο τις Ινδίες) και λίγο χυμό λεμονιού (κλεμμένο από την λεμονιά του γειτονικού πύργου),τα ανακάτεψα και έριξα το μίγμα τους τη σαλάτα μου.

Από πάνω έριξα τα κοπανισμένα μου καρύδια και λίγες ρόγες από το κουτσομπόλικο μου σταφύλι!

Αμέσως η μαγική ευωδιά της σαλάτας μου πλημμύρισε το χώρο και αιφνής η κουζίνα μου αλλά κι εγώ,καθώς και τα πειναλέα ξωτικά μου,ακόμη και η οξύθυμη κουζίνα μου,σταματήσαμε να βράζουμε από θυμό και νεύρα-και όταν πια την φάγαμε, γίναμε  όλοι ήσυχοι σαν αρνάκια!

************************************

Δείτε και εδώ στο τεύχος Αυγούστου του περιοδικού  Paintbox την ιστορία μου δημοσιευμένη με τα καταπληκτικά γραφικά της Κατερίνας Αλαμπασίνη!

************

Να είστε όλοι καλά!

Το ξεχασμένο μαγικό πατάρι και η πρασόπιτα της γιαγιάς για το περιοδικό Paintbox mag τεύχος Οκτωβρίου!

κάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε και να διαβάσετε τις ιστορίες μου και άλλα ενδιαφέροντα θέματα
 στο περιοδικό Paintbox!
Kαλό Σαββατοκύριακο!

Πώς να αποκτήσετε... μνήμη ελέφαντα -(για το περιοδικό paintbox mag τεύχος Ιουνίου)

 Ανέκαθεν ευχόμουν να είχα μνήμη ελέφαντα! Αυτή ήταν πάντα η μεγάλη μου επιθυμία και δυστυχώς δεν έβρισκα κάποιο ξόρκι για να την πραγματοποιήσω!

Έτσι δε θα χρειαζόταν κάθε φορά να ψάχνω στα μαγικά τετράδια και βιβλία της προγιαγιάς μου για συνταγές και μαγικά ξόρκια! Θα τα θυμόμουν όλα!!!

Μία μέρα λοιπόν,κι ενώ προσπαθούσα να συνέλθω από ένα τρικούβερτο καυγά με την μάγισσα μαγείρισσα 

(που ως γνωστόν πάντα καυχιέται για τα προσόντα και τις ικανότητες της),βάλθηκα να αρχίσω να φτιάχνω λαχανικά γεμιστά. Τα λαχανικά είχαν μόλις καταφτάσει ολόφρεσκα από το γειτονικό Κολοκυθοχωριό και ήταν αμαρτία να μην τα χρησιμοποιήσω!

Άλλωστε υπήρχε και κίνδυνος να παρεξηγηθούν οι κολοκυθοκοπέλες!!!

Τα άπλωσα λοιπόν στο ταψί μου (σφυρηλατημένο από 500 εργατικά ξωτικά) αφού είχα πρώτα αδειάσει το εσωτερικό τους και άρχισα να φτιάχνω τη γέμιση τους¨

Πρώτα τσιγάρισα ψιλοκομμένη μελιτζάνα και ψιλοκομμένο κολοκύθι,πρόσθεσα ήδη τσιγαρισμένο μπόλικο κρεμμύδι,ξυσμένη ντομάτα, λίγο μαιντανό και άνηθο,αλάτι και πιπέρι και 1 μεγάλο φλυτζάνι ρύζι. 

Τα  άφησα όλα μαζί να ψηθούν περίπου 10 λεπτά με λίγο νεράκι και γύρισα στο ταψί μου για να προετοιμάσω ψυχολογικά τα λαχανικά για την ζεστή γέμιση που επρόκειτο να δεχτούν!

  Λόγω ισχυρής πρεσβυωπίας,(κακό ξόρκι που μου έριξε κάποτε η μάγισσα-βιβλιοφάγος) ,

στην αρχή δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό το άσπρο πράγμα καθισμένο πάνω στα λαχανικά μου. 

Έβαλα τα γυαλιά μου και πλησίασα...

-Δεν είναι δυνατόν! Μα τα φτερά της κουκουβάγιας!!!αναφώνησα.

Ήταν ένας μικρός ελέφαντας! Ένας λιλιπούτειος άσπρος ελέφαντας!!!

-Μην τρομάζεις καλή μου νεραιδομάγισσα, μου είπε με την  βαρύτονη φωνή του. Ήρθα εδώ παρασυρμένος από την θεσπέσια μυρωδιά που αναδίδει το φαγητό σου αλλά και με σκοπό να εκπληρώσω την ευχή σου!

-Ποιά ευχή μου; απόρησα.

-Μα να αποκτήσεις μνήμη ελέφαντα! Αυτό δεν ήθελες πάντα;

-Ναι, ναι,αναφώνησα χαρούμενη ! Επιτέλους-σκέφτηκα- θα εκδικηθώ την μάγισσα μαγείρισσα που όλο μου το παίζει έξυπνη και παντογνώστρια!

-Πρώτα όμως θέλω από σένα 2 χάρες,είπε ο γλυκούλης ελέφαντας που συνέχιζε να κάθεται αγέρωχος πάνω στο υπομονετικό κολοκύθι που περίμενε τόση ώρα να γεμιστεί και να ψηθεί!

-Θέλω,συνέχισε, να με αφήσεις πρώτα από όλα να φάω λίγο από το θεικό σου φαγητό και δεύτερον θέλω να με βάψεις! Βλέπεις και το δικό μου όνειρο ήταν πάντα να είμαι ροζ!!!

-Βεβαίως,βεβαίως του απάντησα ενθουσιασμένη!

Γεμίσαμε λοιπόν παρέα τα λαχανικά,τα αλατίσαμε,ρίξαμε και αρκετό λαδάκι και νεράκι και τα ψήσαμε περίπου για μία ώρα στους 180ο.

Όλη αυτή την ώρα το μυαλό μου είχε αρχίσει να γεμίζει με εικόνες,ιστορίες,πρόσωπα,ονόματα,παραμύθια, ξόρκια,τόπους και μέρη μαγικά....Είχε αρχίσει να πραγματοποιείται η μαγική μου ευχή!!!!Είχα αρχίσει να αποκτώ...μνήμη ελέφαντα!!!

Φάγαμε λοιπόν μαζί το θεσπέσιο μου φαγητό και έπειτα πήγαμε στο μαγικό εργαστήρι τέχνης όπου κι εγώ πραγματοποίησα την ευχή του μαγικού ελέφαντα: τον έβαψα ροζ!!!!

**********************************************************************************************************

Δείτε κι εδώ πώς δημοσιεύτηκε η ιστορία στο περιοδικό για το τεύχος Ιουνίου κατεβάζοντας και διαβάζοντας το δωρεάν!

Καλή εβδομάδα!!!

Η μαγεμένη μακαρονοσαλάτα για το περιοδικό Paintbox mag -τεύχος Μαίου!

Kάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε και να διαβάσετε δωρεάν το νέο τεύχος του περιοδικού Paintbox mag!!!

Καλή συνέχεια στην εβδομάδα σας!!!

Ιστορίες και δημιουργίες από τη Νεραϊδοχώρα/Τα μυστικά του κήπου -για το περιοδικό Paintbox mag τεύχος Απριλίου

Κατεβάστε εδώ και διαβάστε το νέο τεύχος του περιοδικού Paintbox mag με τις ιστορίες μου και άλλα ενδιαφέροντα θέματα!!!

Καλή και δημιουργική εβδομάδα!

Ήταν κάποτε ένα μαγικό καπέλο...κι ένα σουφλέ με μπρόκολα!!!

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή...
Το μαγικό μου καπέλο όλοι λίγο πολύ το ξέρετε. Μέσα απο τις κατά καιρούς ιστορίες και περιπέτειες μου το γνωρίσατε, το αγαπήσατε ή και το αντιπαθήσατε! Δεν είναι άγνωστο το γεγονός ότι πολλές φορές μου έσπαγε τα νεύρα με τις ιδιοτροπίες,τις ζήλιες και παραξενιές του!
Να εδώ σε μία παλιότερη φωτογραφία ήθελε σώνει και καλά να ντυθεί στα ροζ και να φωτογραφηθεί!

                                                                           

Μία μέρα λοιπόν που είχα καλεσμένους δύο πολύ σημαντικές προσωπικότητες του νεραιδομαγικού βασίλειου όπου ζω και κατοικώ, αποφάσισε να μου κάνει τη ζωή κόλαση!
Σκόπευα να κάνω σουφλέ με μπρόκολα - μία από τις απίθανες σπεσιαλιτέ μου!
Το έστειλα λοιπόν στο Μαγικό Κολοκυθοχωριό δίπλα να φέρει φρέσκα,τρυφερά μπρόκολα.

Η ώρα περνούσε όμως,και το μαγικό καπέλο...άφαντο!
Έστειλα την ταχυδρομική μου κουκουβάγια

  -τι υπάκουο πτηνό κι αυτό!- να το βρει και να το φέρει πίσω γρήγορα,διότι σε λίγη ώρα θα κατέφταναν οι καλεσμένοι μου και ήθελα να κάνω εντύπωση!
Η κουκουβάγια επέστρεψε αργότερα άπραγη!
Το μαγικό καπέλο είχε εξαφανιστεί!
Και τώρα; Πώς θα υποδεχόμουν τους επίτιμους καλεσμένους μου; Όύτε σουφλέ υπήρχε , ούτε και καπέλο να φορέσω!
Τι συμφορά με βρήκε! σκέφτηκα η άμοιρη!
Η κουκουβάγια μου,βλέποντας με έτσι αναστατωμένη με λυπήθηκε και πετάχτηκε ξανά στο Κολοκυθοχωριό για να μου φέρει η ίδια τα μπρόκολα.
Αλλά καπέλο; τι θα γινόμουν τώρα; Ένα ρεζίλι!!!!
Μάγισσα και Νεραιδομάγισσα χωρίς καπέλο; Ανεπίτρεπτο!
Τέλος πάντων να μη σας τρελαίνω κι εσάς με τον πόνο μου, μετά από λίγο και αφού το πιστό μου πτηνό μου έφερε τα μπρόκολα και τα έβρασα λίγο, με το μυαλό μου στο αγαπημένο μου καπέλο,βάλθηκα να φτιάχνω το ξακουστό μου,
                                         ΣΟΥΦΛΕ ΜΕ ΜΠΡΟΚΟΛΑ

Σε ένα ορθογώνιο , λαδωμένο ταψάκι άπλωσα ένα φύλλο σφολιάτας ήδη ζυμωμένη από αριστοτέχνισσες νεράιδες.

Σε ένα βαθύ τηγάνι, τσιγάρισα σε ελαιόλαδο (από τη φίλη μου την ελιά που κατοικοεδρεύει στην αυλή μου εδώ και 70 χρόνια) 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο.
Πρόσθεσα τα λίγο βρασμένα μπρόκολα,λίγο ψιλοκομμένο μαιντανό ,300γρ. θρυμματισμένη φέτα και 150 γρ κίτρινο τυρί που λιώνει (με ξόρκι ή με αύξηση της θερμοκρασίας).
Ανακάτεψα λίγο το μίγμα μου και το άπλωσα μόλις κρύωσε λίγο πάνω στη σφολιάτα .

Στο μεταξύ είχα βάλει τον μαθητευόμενο μου μάγο να φτιάχνει μπεσαμέλ για να μη τεμπελιάζει!

Άπλωσα λοιπόν και τη μπεσαμέλ πάνω από το μίγμα/τάρτα και το έψησα για μισή ώρα στους 180 βαθμούς.

O πύργος μοσχομύρισε μέσα σε λίγη ώρα ενώ εγώ τρωγόμουν από αγωνία για το καπέλο μου!
Και ξαφνικά ακούω κουδούνι! Έτρεξα γρήγορα να ανοίξω την πόρτα και...έμεινα εμβρόντητη!!!

Στο κατώφλι μου στεκόταν ένα άλλο πανέμορφο ,μαγικό, ροζ καπέλο!
'Αναυδη το άκουσα να μου εξηγεί πως δεν πρέπει άλλο να ανησυχώ καθώς ερωτεύτηκαν με το μαγικό μου καπέλο και αποφάσισαν να ζήσουν μαζί !!!!Το ίδιο δεν τόλμησε να έρθει να μου το πει, φοβούμενο την οργή μου(!)
- Κι εγώ;;; Τι θα απογίνω τώρα;;; ρώτησα την αυθάδικη ροζ καπελίνα.
- Μην ανησυχείς,σε λίγο θα εμφανιστεί στον πύργο σου ένα νέο,ολοκαίνουριο μαγικό καπέλο με μεγαλύτερες και απίστευτες μαγικές δυνάμεις!!!μου αποκρίθηκε.
Τι να πω κι εγώ...η άμοιρη νεραϊδομάγισσα που είχα μπλέξει για άλλη μία φορά με τρελούς!
Της έκλεισα την πόρτα κατάμουτρα (σαν κακιά πεθερά) και πήγα στην κουζίνα μου να βγάλω από το φούρνο το σουφλέ/τάρτα.
Και πάνω στο πάτωμα τι να δω;;;
Ένα,πράγματι ολοκαίνουριο και απίστευτα όμορφο -και ελπίζω υπάκουο- μαγικό μοβ καπέλο!

Αφού χαιρετιστήκαμε και είπαμε τα βασικά, ήρθε υπάκουα κι ευγενικά και κάθισε πάνω στα μαγεμένα κόκκινα μου μαλλιά.

Τι ανακούφιση! Ήμουν πάλι μία σωστή  νεραιδομάγισσα!!! Έτοιμη να υποδεχτώ τους καλεσμένους μου και πάνω από όλα έτοιμη για μαγικές,δημιουργικές και γευσιγνωστικές περιπέτειες!!!
*********

Κατεβάστε και διαβάστε εδώ την ιστορία όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Paintbox mag ,με τα καταπληκτικά γραφικά της Κατερίνας Αλαμπασίνη!


LOVE,PEACE & LIGHT,