Ένας νεραιδένιος δακτύλιος, 2 ξωτικά, μία γάτα και ...σουφλέ κολοκύθι!

Μία μέρα σαν όλες τις άλλες, απολάμβανα τον μεσημεριανό μου ύπνο κάτω από έναν σκιερό νεραιδένιο δακτύλιο.

Να! Με βλέπετε; Είμαι ξαπλωμένη κάτω από το μεσαίο χαμηλό μανιταράκι!

Ξαφνικά, απο μία φουντουκιά εκεί δίπλα,

ακούστηκε έντονος σαματάς! Σηκώθηκα από την αγαπημένη μου θέση και κίνησα προς τα εκεί για να δω τι συμβαίνει ενώ μάζευα συγχρόνως και μερικούς νάρκισσους.

Πλησίασα τελικά αρκετά ώστε να δω τι συνέβαινε. Δυο ξωτικά πιάσανε τον καυγά για τι άλλο απο το φαγητο; Ξέρετε βέβαια πόσο λιχούδικα και λαίμαργα είναι τα άτιμα!

Με το ζόρι κατάφερα να τα χωρίσω! Ευτυχώς εκείνη την ώρα να και η αστεράτη γάτα που περνούσε τυχαία και τελικά το έχει το ριζικό της να σώζει καταστάσεις!

Την φώναξα για βοήθεια και αυτή, σοφή και λογική όπως πάντα προσφέρθηκε να λύσει το πρόβλημα!
Εξαφανίστηκε αμέσως απο τα μάτια μου αλλά και απο τα μάτια των παραξενεμένων ξωτικών,που τώρα χαζογελούσαν και περίμεναν τι θα κάνει η πάνσοφη γάτα του νεραιδοδάσους.

Πράγματι μετά από λίγα λεπτά, η αστεράτη γάτα επέστρεψε αλλά όχι μόνη και όχι φυσικά με τα πόδια! Ήρθε πετώντας με την μαγική ιπτάμενη σκούπα της μάγισσας μαγείρισσας!

 Αυτή, εφοδιασμένη με όλα της τα κατσαρολικά και τα απαραίτητα συστατικά άρχισε χωρίς πολλές κουβέντες(την ξέρετε δα τη στριφνή που είναι ώρες ώρες!), να μαγειρεύει ένα θεσπέσιο και πανεύκολο σουφλέ με κολοκύθια!!!

Σε ένα ταψάκι μίας χρήσης, ψιλόκοψε 4-5 κολοκυθάκια, 2 πατάτες, 1 μεγάλο κρεμμύδι , 10 μικρά λουκάνικα και λίγο μαιντανό.

Έπειτα ανακάτεψε με μαεστρία 1 φλυτζάνι κρέμα γάλακτος με 1 αυγό χτυπημένο καθώς και αρκετό κίτρινο τυρί ξυσμένο. Το μίγμα αυτό το έριξε στο ταψί σκεπάζοντας όλα τα υλικά  που ήταν ήδη μέσα!

΄Με ένα απότομο τίναγμα του ραβδιού της, άναψε φωτιά γύρω στους 180ο Κελσίου, κάτω στο χώμα και τοποθέτησε πάνω το ταψάκι.

Σε 20 περίπου λεπτά ήταν έτοιμο και λαχταριστό! Όλο το δάσος είχε να λέει εκείνη τη μέρα για την υπέροχη μυρωδιά που πλανιόταν για ώρα στον αέρα!!!!

Φάγαμε εννοείται όλοι μαζί με την μάγισσα μαγείρισσα πάνω απο το κεφάλι μας να περιμένει κοπλιμέντα!!!!

 Αργότερα, τα ξωτικούλια, μονιασμένα και χορτασμένα πια, με συνόδεψαν στον νεραιδένιο δακτύλιο όπου κάτω από τα δροσερά μανιταράκια συνέχισα τον μεσημεριανό μου ύπνο...