Τον τελευταίο καιρό -έχοντας και πάσχοντας από μία ανίατη τάση παλιμπαιδισμού όπως άλλωστε έχετε ήδη καταλάβει διαβάζοντας με- η μανία μου να φτιάχνω χάρτινες κούκλες (paper dolls) με έκαναν να θυμηθώ εκείνη την εποχή,την ανέμελη εποχή που όλοι την περάσαμε...
- τότε που πάιζαμε έξω ως αργά τη νύχτα
- τότε που ηχογραφούσαμε τα αγαπημένα μας τραγούδια σε κασέτες
- τότε που κάναμε ποδήλατο χωρίς να φοράμε κράνη και προστατευτικά
- τότε που τα καλοκαίρια κυκλοφορούσαμε ξυπόλητοι όλη μέρα
- τότε που μαγνητοσκοπούσαμε κάθε Σάββατο το Μουσικόραμα
- τότε που όταν η μαμά έφτιαχνε κέικ μας άφηνε να γλείψουμε το μπολ
- τότε που παίρναμε αναψυκτικό και γαριδάκια με λιγότερο από 1 ευρώ
-τότε που έπρεπε να σηκωθούμε από τον καναπέ για να αλλάξουμε κανάλι στην TV
- τότε που κάθε Σάββατο πρωί βλέπαμε κινούμενα σχέδια και το βράδυ περιμέναμε με αγωνία την ελληνική ταινία και το θρίλερ πιο αργά
- τότε που σκαρφαλώναμε στα δέντρα
- τότε που ακούγαμε δίσκους στο πικ απ
- τότε που δεν χρειαζόμασταν αντηλιακό στην παραλία
- τότε που βλέπαμε το πλοίο της αγάπης και ονειρευόμασταν(εγώ ήμουν ερωτευμένη με τον καμαρότο!)
- τότε που τηλεφωνούσαμε στον πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό για να ζητήσουμε ένα τραγούδι και να κάνουμε αφιερώσεις
- τότε που μας μάλωναν οι γείτονες αν κάναμε αταξία σαν να ήταν οι γονείς μας
- τότε που δεν κλειδώναμε τις πόρτες
- τότε που παίζαμε με χάρτινες κούκλες (χαχαχα εγώ ακόμα παίζω!)
- τότε που ξεβάφαμε με χλωρίνη τα τζην μας
- τότε που παίζαμε pac man στα ηλεκτρονικά
- τότε που γράφαμε στα λευκώματα μας
- τότε που βλέπαμε τον Μαγκάιβερ και την βιονική γυναίκα
- τότε που κρυβόμασταν κάτω από την κουβέρτα με ένα φακό για να διαβάσουμε
- τότε που αργά τη νύχτα τρελαινόμασταν να λέμε φοβιστικές ιστορίες ακόμη κι αν τρέμαμε από το φόβο μας
- τότε που ανταλλάζαμε κάρτες και αγωνιούσαμε ποιά θα βρει πρώτη την κάρτα του γάμου με τις Sarah kay
- τότε που κάναμε μάχες με τα μολύβια
- τότε που ανταλλάζαμε αυτοκόλλητα,χαρτοπετσέτες και κόλλες αλληλογραφίας
- τότε που το παγωτό που τρώγαμε ήταν από φρέσκο γάλα
- τότε που ακόμη ήμασταν παιδιά...
* Εσείς τι θυμάστε από εκείνη την εποχή;;;;
30 σχόλια:
Τι νοσταλγία!!!!!!!!!!
Αν την θυμάμαι λεει;;;;;;;;
τι θυμάμαι;ολα αυτα που ανεφερες!σχεδον ολα δηλαδη,τις αταξιες που καναμε,την ξεγνιοιασια,την χαρα να παιζεις σε ολο το χωριο χωρις φοβο,αχ τι μου θυμισες και μενα....αξεχαστες εποχες!!!!φιλια!
Καλά που ειναι και αυτές οι εποχες να θυμόμαστε τα όμορφα και να γεμίζει η καρδιά μας νοσταλγία!!!!!
πολύ ωραιες η χάρτινες κούκλες σου
φιλακια και καλό βραδυ
ΤΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ....
ΕΓΩ ΑΓΟΡΑΖΑ ΤΗΝ *ΜΑΝΙΝΑ* ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΧΑΡΤΙΝΗ ΚΟΥΚΛΑ, ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΝΤΥΝΟΥΜΕ...ΤΙ ΤΕΛΕΙΑ!!!
όλα τα είπες!!!!
τότε που καθόμασταν απλά στο πίσω κάθησμα του αυτοκινήτου, χωρίς ιδιαίτερα καθίσματα και περίπλοκες ζώνες ασφαλείας.
τότε που καθόμασταν στις αυλές των σπιτιών μικροί και μεγάλοι και λέγαμε ιστορίες και παίζαμε, χωρίς να κολλάμε στην τηλεόραση...
τότε που ο κόσμος ήταν μικρός..που λέγαμε τους συγχωριανους και τους γειτόνους μας "θείο" και "θεία"!!!!
τι μου θύμησες τώρα!!!!!
μανινα,κατερινα,πατυ!!!! τα αγαπημενα μου περιοδικα!!!!!
Νοστάλγησα και μελαγχόλησα..
Αυτό που μου λείπει περισσότερο σήμερα είναι το τρανταχτό γέλιο με την παραμικρή ευκαιρία.
Οι κούκλες σου είναι πολύ γλυκές σαν τις αναμνήσεις μας:-)
Είναι εντυπωσιακό να έχουμε ζήσει τόσο ίδια πράγματα άνθρωποι από διαφορετικές οικογένειες και διαφορετικά μέρη! Είναι σα να γράφω εγώ...Να προσθέσω μερικά ακόμη;
Τότε που οι μαμάδες μας πήγαιναν για ψώνια κάθε μέρα σχεδόν γιατί δεν είχε έρθει στην Ελλάδα (και ειδικά στην περιφέρεια) το σούπερ μάρκετ και τα τυποποιημένα .Τότε που τρώγαμε φοφίκο(που τα θυμήθηκα!)και τα γαριδάκια είχαν παιχνίδι μέσα στο σακουλάκι! Τότε που στο δημοτικό σχολείο είχαμε δύο-τρία βιβλία μόνο!Τότε που μαζευόμασταν τα καλοκαιρινά βράδια μικροί μεγάλοι και παίζαμε κρυφτό.Τότε που κοιμόμαστε στις αυλές και τα φιδάκια για τα κουνούπια, μύριζαν σ'όλη τη γειτονιά!Τότε που νηστεύαμε και τρώγαμε παγωτό ξυλάκι λεμόνι! Τότε που μαζεύαμε δραχμή-δραχμή τα 2 κατοστάρικα για να πάμε ντίσκο το Σάββατο! Τότε που το φλερτ μπορεί να κρατούσε και χρόνια!Έχω πολλά αλλά θα σας κουράσω.Φιλάκια πολλά!
αχ~~~~~φοφικο!!!!! τρελαινομουν!!!!!για τις νεοτερες διευκρινιζω πως εμοιαζαν με τα φουντουνια!!!
Ολη μέρα σήμερα είχα μια νοσταλγική διάθεση! Κάτι με ένα ξεσήκωμα στο σπίτι, όπου ανασκάλεψα παλιά αντικείμενα, που έφεραν μνήμες από τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, ήρθες τώρα με την ανάρτησή σου και με αποτελείωσες! Μάλλον μεγαλώσαμε και μας φαίνονται τόσο ιδανικά και κυρίως ΑΝΕΜΕΛΑ εκείνα τα χρόνια! Αχ η Μανίνα! Μου έφερε η φίλη μου η Στέλλα (τι να απόγινε άραγε;)το πρώτο τεύχος ως δώρο επίσκεψης γιατί ήμουν στο κρεβάτι με ανεμοβλογιά. Πήγαινα τότε Γ Δημοτικού, παρακαλώ! Εκτοτε έγινα φανατική αναγνώστρια και κάπου στο πατάρι πρέπει να είναι ακόμη φυλαγμένο το κουτί με τις χάρτινες κούκλες και τα ρούχα τους!
Να' σαι καλά γλυκειά μου Pink Dreamer και καλό βράδυ!
ξερεις τι θυμηθηκα??που βλεπαμε τον "Κωσταντη" το φαντασμα στην ερτ εγω+ ο αδερφος μου + η φιλη μας η μαρινα με ενα μαξιλαρι στα χερια και οκλαδον μπροστα στην τηλεοραση + μολις εκανε "τσα" ο κωσταντης χαλκοπρασινος και κακοφωτισμενος ουρλιαζαμε + τα τρια μαζι + κρυβαμε τις μουρες μας στα μαξιλαρια!!τωρα που το σκεφτομαι επαιζε η κονιορδου σ'αυτο!!ποιοτητα! και μετα φυσικα ηρθε ο ΚΑΠΑΜΑΡΟΥΥΥΥΥ...με τον αδερφο μου παντα..και μετα λιγουρευομασταν τις μακαροναδες του!!:-))) τι καλα!!
Τις αφιερώσεις στους πειρατικούς σταθμούς ...και την χλωρίνη για να ξεβάψουμε τα τζήν....τί μου θύμισες...!!! Νά'σαι καλά !!!
Tι νοσταλγία?! Έτεινα να τα ξεχάσω όλα αυτά!!! Υπέρχοχη εποχή της ανεμελειάς. Αν συμπλήρωνα κάτι θα ήταν μόνο οι Κυριακάτικες βόλτες με την γιαγιά και τον παππού! Ευχαριστούμε που μας γύρισες πίσω σε αυτά τα όμορφα χρόνια!
A! Τρελαίνομαι για τις χάρτινες κούκλες και ειδικά για τις δικές σου!!
λοιπόν αν αυτό δεν είναι μαγεία και συ η μοναδική να μας το σερβίρεις τότε τι !!!!!!!
τα φοφίκο( τα καλύτερα γαριδάκια ever που δεν τα βρίσω πια),τον νιλς χολγκερσον που τον έβλεπα στον ύπνο μου και νομιζαμε πως υπήρχε,μια φορά στο σχολείο είδαμε ενα κοπαδι πουλια κι εγώ νόμιζα πως το τελευταίο είχε σχοινί στο λαιμό ,και το κοιτούσαμε με τα παιδιά και λέγαμε πως ήταν η χήνα και πάνω ο νιλς,φυσικά μπροστά ήταν η βασιλισσα ακα!!! θυμάμαι που πιστεύαμε στον άγιο Βασίλη, θυμάμαιτην κάντυ κάντυ,την σάντιμπελ,το μικρό σπίτι στο λιβάδι,τα μήλα που πάιζαμε,τα κεραμιδάκια,τα πεντόβολα (αυτά είναι παιχνίδια)!!!θυμάμαι το ατάρι,που φτιάχναμε κολώνια με τριαντάφυλλα απο τον κήπο,που ο σκύλος μου με ακολουθούσε μέχρι το σχολείο και μετά όταν σχολούσα επιστρέφαμε μαζί στο σπίτι <3<3<3<3 .....τι να πρωτοθυμηθεί κανείς....
οι κούκλες σου είναι ονειρεμένες!!!!!!!!τρελαίνομαι!!!
Πού μας ταξίδεψες όλους!!! Θα ορκιζόμουν πως δεν πέρασε πολύ καιρός από όλα αυτά τα υπέροχα που περιγράφεις αλλά δυστυχώς θα ορκιζόμουν ψέματα!!! Φιλιά και καλό βράδυ!!!
Ελένη με ταξίδεψες για τα καλά στην παιδική και εφηβική μου ηλικία... όλα όσα ανέφερες αποτελούν ξεχωριστό κομμάτι της ζωής μου. Θυμάμαι που κάναμε το σεντόνι του κρεβατιού μας (μαζί με την αδελφή μου) σπιτάκι και κρυβόμασταν μέσα και διαβάζαμε. Επίσης κλεινόμασταν στο σαλόνι με το μαγνητόφωνο και ηχογραφούσαμε τραγούδια ή παραμύθια... πω πω... τι μνήμες!!! Τι όμορφη που ήταν η ανεμελιά μας... Να σαι καλά βρε Ελένη που μας θυμίζεις τις χαρές της παιδικής ηλικίας!!!
όμορφα πράγματα θυμάσαι μαγισούλα...
ο σκοπός είναι να τα ξαναθυμηθούμε όλοι και να τα ξαναεπαναφέρουμε...-:))
Τι όμορφες στιγμές!!
ΜΑΝΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΡΙΝΑ EVER!
ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΜΙΚΡΗ ΟΛΑ ΤΑ ΤΕΥΧΗ ΠΟΠΑΥ!
Αααααχ!!! Τί ωραία που ήταν τότε και τί όμορφη που είναι η παιδική ξεγνοιασιά!!!! Κι εγώ πολλά απο αυτά που λές τα θυμάμαι!!! Πιο πολύ θυμάμαι το κρυφτό και το καθημερινό παιχνίδι στη γειτονιά μέχρι να βραδιάσει και να αρχίζουν να μας φωνάζουν οι μεγάλοι απο τα ορθάνοιχτα παράθυρα και να τους παρακαλάμε ναμας αφήσουν λίγο ακόμα!! Τίς γιαγιάδες και παππούδες να κάθονται έξω σε καρέκλες που έβγαζαν απο το σπίτι!!!!! Την Κάντυ-Κάντυ!!! Τα στρουμφάκια χαλκομανία(είχα γεμίσει τον τόπο :οΡ) και τα αυτοσχέδια σπίτια που έφτιαχνα στις κούκλες μου!!!! Το απαγορευμένο κακάο, που σκαρφαλώναμε εγώ και η αδερφή μου για να φάμε κρυφά και μετά να κοιτάμε τα πασαλημένα απο κακάο δόντια μας στον καθρέφτη και να γελάμε!!!! Πόσες σκανταλιές!!! Άσε, όλα τα θυμάμαι και δέν θέλω ποτέ να τα ξεχάσω!!!!! Θα μπορούσα να γράφω για ώρες!! Πολύ όμορφες οι χάρτινες κουκλίτσες σου και οι Νεραιδένιες κουκλο-κάρτες σου!!!!!! Τέλεια ιδέα!!!! Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!!!!! Πολλά φιλιά!!! :ο)
Τι μου θύμισες....πόσα από αυτά τα είχα ξεχάσει σχεδόν!
Εγώ ήμουν φανατική συλλέκτρια Μανίνα Κατερίνα !! :) και λάτρης κι εγώ των φοφίκο...μιαμ μιαμ...αφού καμιά φορά αν βρω τίποτα αμερικανιες με φυστικοβούτυρο τους αλλάζω τα φώτα! :)
Τι άλλο να θυμηθώ... που εξαφανιζόμουν με τα μεγαλύτερα παιδιά στους γειτονικούς λόφους (και τώρα φοβάμαι αν απομακρυνθεί ο δικός μου πάνω από 300 μέτρα)
Αχ και την Τοσκα που φορούσε η μαμά μου! Γιατί εξαφανίστηκε αυτή η κολώνια? Την Μυρτώ την βρίσκω κάπου κάπου και θυμάμαι την θεία μου! Τι σου είναι και αυτή η μνήμη της όσφρησης.
Η Candy Candy και ο Αντονι???
Εκείνα τα άρλεκιν που διαβάζαμε με την μεγαλύτερη ξαδέρφη μου και ήταν σαν να βλέπαμε προχωρημένη(για τα μυαλά μας) ερωτική ταινία...
αχ ο αντονι σοφια μου! τι ερωτας~~
Τι μου κάνεις τώρα βραδυάτικα....Με πήγες τόσο πίσω! Συγκινήθηκα...Αντονι και Καντυ Κάντυ...Εγώ θυμάμαι τη Μανίνα και τη Σούπερ Κατερίνα, την παταπούφα, το παγουρίνο....χε χε θα με πάρουν τα κλάματα!!! Υπέροχη ανάρτηση...Μπράβο
Αχ!!Μαγισσονεραϊδούλα μου, μας συγκίνησες όλες!!!Πώς γίνεται όμως όλες οι γενιές, νέες , νεότερες και νεότατες να έχουμε τις ίδιες αναμνήσεις;;;τα ίδια περιοδικά, (κι εγώ συλέκτρια της Μανίνα), τα ίδια έργα (καλά αυτό δικαιολογείται με τις χιλιόχρονες επαναλήψεις τους..), τα ίδια προϊόντα, τα ίδια παιχνίδια, η ίδια νοοτροπία των μεγάλων, η ίδια ξεγνιασιά!!!Αυτό που δεν περίμενα, είναι να έβλεπες κι εσύ Μαγκάϊβερ!!! μάλλον σε επανάληψη...
Τα μηλαράκια κόκκινα, και το παγωτό χωνάκι τα έζησες;;
Οι κουκλίτσες σου υπέροχες!!καλή επιτυχία γλυκούλα μου!! Σ'ευχαριστούμε για την όμορφη αναδρομή!! φιλάκια πολλά.
φανη μου κι ομως! εβλεπα τον οριτζιναλ μαγκαιβερ!!! και φυσικα τοσα σφραγισματα στα δοντια μου απο τα πολλα κοκκινα μηλαρακια και τα χωνακια παγωτοτα εγιναν!!!
Αχ τι ωραία ανάρτηση...και τι ωραία που τα λές.........!!!!!!!!!!
Τότε ήταν όλα υπέροχα!!!!!!!!
Σε φιλώ...καλό Σαβ/κο...και συνέχισε με τις κούκλες σου...μας αρέσει!!!
Hi, Thank you for visiting me! I LOVE your paper dolls. They are so colourful and adorable. Have a lovely day! Wini xo
Και μην ξεχνάμε βέβαια.....τον Σταμάτη Γαρδέλη......:)))
Pink μου...πόσο μαρέσει αυτή σου η ανάρτηση...Θυμάμαι πολλά...Αλλα πάλι όχι και τόσο ξεκάθαρα...Όμως αυτή η αίσθηση της νοσταλγίας είναι τόσο μαγική αλλά μου αφήνει και την αίσθηση του ανεκπλήρωτου... Ξέρεις σαν κάτι να υπάρχει κενό μεσα μου...Μια εποχή που έφυγε και χάθηκε...Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα αυτο! Τι υπέροχο κείμενο...
Δημοσίευση σχολίου